डाँडाकाँडा हरियाली हुँदा

लालीगुराँस पाखापखेरामा ढकमक्क फुल्दा

कोइली चरीको ‘को हो – को हो ?’ को

मधुर आवाज खोइ ?

यो समय वसन्त उत्सवको हुनुपथ्र्यो

वनैभरि चरीको मधुर चिरबिर खोइ ?

मान्छेमा विचारको उत्साह खोइ ?

चौतारीमा सिउर उचाल्दै

थरी-थरीका छेपाराहरू भेला भएका छन्

त्यसैले यसलाई भन्न सकिन्छ –

यो समय त छेपारे महोत्सव मात्र हो ।

राता, पहेँला, काला, छिरबिरे वर्णका छेपाराहरू

समय अनुकूल बुझेर रङ्ग फेर्दै सिउर उचाल्दै

जगमगाइरहेछन्

रूख र कौसी चढेर

उत्सव मानेर सिउर उचाल्नु त छेपारा जातिको

आदिम-कालदेखिकै नियति नै हो नि ।

विगतदेखि नै यो जगत त

छेपाराको नौटंकी मञ्च नै हो,

वर्तमान दुभाग्यको अवस्थामा

छेपारेहरूको महोत्सव चुलिएको छ ।

खण्डहर बनेको छ – विश्वास

आस्थामा अविश्वासको गहिरो खाडल छ,

त्यसैले,

कौसी-चौतारीहरूमा उधुमसँग

महोत्सव मनाइरहेछन् – छेपाराहरू ।

– मध्यपुर थिमी-१७, सानोठिमी, भक्तपुर