आकारको दृष्टिमा एसियाली खेलकुद असाधारण छ । यस प्रतियोगितामा करिब ११,५०० एथलेटिक्स खेलाडी सहभागी हुनेछन् । यो संख्या गृष्मकालीन ओलम्पिकमा सहभागी हुनेभन्दा १,००० भन्दा बढी हो ।

विविधताको दृष्टिमा, ओलम्पिकमा नदेखिएका धेरै किसिमका खेल यहाँ समेटिएका छन् र यी एसियाका खास खेल हुन् । भारतको लोकप्रिय खेल कबड्डी, उज्वेकिस्तानको परम्परागत मार्सल आर्ट वा इन्डोनेसियाली मार्सल आर्टलाई के भन्ने ?

प्रतियोगितामा इस्पोर्टलाई पनि समावेश गरिएको छ भने जेट स्की पनि कार्यक्रममा समाविष्ट छ ।

शनिबार औपचारिक रूपमा प्रारम्भ भएर सेप्टेम्बर २ तारिखसम्म चल्ने यस कुम्भमेलामा स्पोर्टस् क्लाइम्बिङ र स्केटबोर्ड खेल पनि समावेश गरिएको छ । सन् २०२० को टोक्यो ओलम्पिकमा समेत यी दुई खेल पनि राखिएको छ ।

जिम्न्यास्टिक वा पौडीभन्दा पनि पुरानो तर ठूलै जनसमूहले रुचाएको कन्ट्राक्ट ब्रिज खेल पनि यसपटक राखिएको छ । यस खेलमा भाग लिने सबैभन्दा पाका व्यक्तिको उमेर ८१ वर्षको छ । ‘यो खेलका लागि हामीले साँच्चिकै मिहिनेत गरेका छौँ,’ स्थानीय आयोजक समितिका महासचिव एरिस हेर्यान्तोले बताए, ‘हाम्रो विचारमा हामीले तयारी पूरा गरिसक्यौँ ।’

जकार्ताका लागि यस प्रतियोगिताको तयारीका लागि समय त्यति धेरै थिएन । आर्थिक समस्याका कारण देखाउँदै मुख्य आयोजक भियतनामले प्रतियोगिता गर्न नसक्ने जनाएपछि चार वर्षअघि इन्डोनेसियाको काँधमा आएको थियो । इन्डोनेसियासमक्ष योभन्दा ठूला प्रतियोगिता आयोजना गर्ने क्षमता छ भन्ने देखाउने अवसर पनि यसपटक हुन सकेन । तर, एसियाली ओलम्पिक परिषद्को सहयोग जकार्ताका लागि उल्लेखनीय रह्यो ।

जकार्तामा विश्वमै सबैभन्दा खराब ट्राफिक अस्तव्यस्तता छ । सडकमा मोटरसाइकलको दौडधुप समुद्रको छालजस्तै छ । एथलेटिक्स खेलाडीलाई तोकिएको रंगशालामा समयमै पु¥याउनु आयोजकका लागि चुनौतीपूर्ण हुने गर्दछ । खेलाडी हिँड्ने कतिपय मार्गका छेउछाउका स्कुल बन्द गरिएका छन्, र सहरको ट्राफिक समस्या सुल्झाउन सवारीसाधनमा जोर–बिजोर प्रणाली लागू गरिएको छ ।

तर कसैलाई पनि घरमै बस्नुचाहिँ भनिएको छैन ।

‘हामीले आममानिसलाई एसियाली खेलकुद हेर्न आमन्त्रण गरेका छौँ, तर आउँदा सार्वजनिक यातायातका साधनको प्रयोग गर्नुहोस्,’ हेर्यान्तोले बताए । उनले यसले मानिसको व्यवहार परिवर्तनमा पनि सघाउने हामीले विश्वास लिएका छौँ ।

सुरक्षा व्यवस्था कडा बनाइएको छ । आयोजकहरूको भनाइमा प्रतियोगिता अवधिभर १००,००० प्रहरी र सैनिकले गस्ती गर्नेछन् र अरू १००,००० सेना र प्रहरी तयारी अवस्थामा हुनेछन् ।

इन्डोनेसियाले आफूलाई ओलम्पिक मुलुकका रूपमा सोच्न थालिसकेको छ । करिब २६ करोड जनसंख्या रहेको इन्डोनेसिया चीन, भारत र संयुक्तराज्य अमेरिकापछिको सबैभन्दा बढी जनसंख्या भएको चौथो मुलुक हो । यहाँ करिब १३,५०० द्वीप छन् र यिनीहरू ५,१०० किलोमिटर क्षेत्रमा फैलिएका छन् ।

विचित्र विशेषतायुक्त मुलुक भए पनि एसियाली खेलकुदमा चीन, जापान र दक्षिण कोरियाका शक्तिशाली टिमहरूबीच नै मुख्य प्रतिस्पर्धा हुनेछ । ओलम्पिकमा पदक जित्न नसकेको केही साना राष्ट्रहरूका लागि पनि पदक पाउने यो सुवर्ण अवसर हो ।

अफगानिस्तान, बहराइन र बंगलादेशदेखि उज्वेकिस्तान, भियतनाम र यमनसम्मका ४५ मुलुकका खेलाडीले यहाँ भाग लिँदै छन् । एउटा सानो मुलुक सिंगापुरबाट ओलपिम्क स्वर्ण पदक विजेता जोसेफ स्कुलिङले प्रतिस्पर्धा गर्दै छन् । उनले रियो दे जेनेरियामा दुई वर्षअघि भएको ओलम्पिक खेलमा १०० मिटर बटरफ्लाई पौडीमा विश्व च्याम्पियन माइकल फेल्प्सलाई पराजित गरेका थिए ।

चीनबाट सबैभन्दा ठूलो टोलीले भाग लिँदै छ । यहाँबाट ८४५ जना एथलेटिक्स खेलाडीले भाग लिनेछन् । तर, यो युवाले भरिएको छ । विगतमा एसियाली खेलकुद वा ओलम्पिकमा सहभागी रहिसकेका २१४ जना मात्र खेलाडी चीनले पठाउँदै छ । चीनबाट केबल १९ जना मात्र ओलम्पिक स्वर्ण पदक विजेता सहभागी हुनेछन् । तीनपटक पौडीमा ओलम्पिक स्वर्ण पदक विजेता सन याङले पनि यसपटक सहभागिता जनाएका छन् ।

दक्षिण कोरिया र जापान पनि कम छैनन् ।

दक्षिण कोरियाले ८०७ जना एथलेटिक्स खेलाडी पठाएको छ जसमा उत्तर कोरियाका ३८ जना एथलेटिक्स खेलाडी पनि समावेश छन् । कोरियालीका धेरैवटा संयुक्त टोली पनि छन् । दक्षिण कोरियामा आयोजित शीतकालीन ओलम्पिकमा सहभागी महिला संयुक्त हकी टिमले पनि यहाँ सहभागिता जनाएको छ ।

जापानबाट ७६८ जनाको टोली जकार्ता पुगेको छ । रियो द जेनेरियोको ओलम्पिक खेलमा सहभागीभन्दा दोब्बर खेलाडी जापानबाट यहाँ आइपुगेका हुन् । यसैले पनि एसियाली खेलकुदको आकारलाई प्रतिबिम्बित गर्दछ ।